Łojotokowe zapalenie skóry głowy - objawy i przyczyny
Łojotokowe zapalenie skóry głowy wiąże się przede wszystkim z patologią pracy gruczołów łojowych, co wyjaśnia dlaczego to schorzenie najczęściej występuje u osób młodych, przechodzących okres dojrzewania. W czasie tzw. “burzy i naporu” pod wpływem gry hormonalnej aktywność gruczołów łojowych zaczyna gwałtownie rosnąć, czego wynikiem jest nadprodukcja sebum. W pewnym momencie łojotok staje się tak duży, że dochodzi do reakcji, w której skóra zaczerwienia się, a naskórek zaczyna obficie złuszczać. Ponadto częstym objawem łojotokowego zapalenia skóry głowy jest wypadanie włosów. Dzieje się tak, ponieważ za sprawą wpływu hormonów na skład łoju, zmniejsza się w nim ilość trójglicerydów, a zwiększa poziom estrów oraz kwasów tłuszczowych.
Chociaż łojotok głowy występuje głównie u nastolatków, coraz częściej zaczynają doświadczać go także osoby, które ukończyły 50. rok życia. W tym przypadku przyczyną patologii gruczołów łojowych są również zmiany hormonalne wywołane, ale wywołane już przez działanie innych czynników. Możemy tu zaliczyć na przykład zmiany hormonalne związane z wiekiem (tj. u kobiet okres menopauzalny, u mężczyzn wzrost testosteronu).
Wspomniane już zaczerwienienie i łuszczenie się skóry oraz nadmierne wypadanie włosów to tylko kilka typowych objawów łojotokowego zapalenia skóry. Niestety jest ich więcej, a co gorsza rodzą problemy natury estetycznej. Na cerze obciążonej tym schorzeniem często pojawiają się plamy rumieniowe różnej wielkości, a na ich powierzchni piętrzą się warstwy zrogowaciałego naskórka. Najczęściej te tzw. łuski przybierają nieładny żółtawy odcień. Bardzo trudno jest je zakamuflować, tym bardziej, że pokrywają włosy u nasady niczym łupież.
W sytuacji, gdy łojotokowe zapalenie skóry głowy jest bardzo zaawansowane, a stan zapalny silny, wówczas zazwyczaj występują czerwone wykwity wysiękowe, którym towarzyszy świąd i pieczenie. tego typu zmiany skórne nie mają na szczęście charakteru chronicznego, ale pojawiają się i ustępują w zależności od różnych czynników. Nota bene ŁZS to poważne schorzenie, którego bez wątpienia nie można zbagatelizować - konieczne jest leczenie dermatologiczne i odpowiednia domowa pielęgnacja.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy - leczenie
Warto jeszcze raz podkreślić, że zawsze pierwszym krokiem przy zauważeniu objawów, mogących wskazywać na łojotokowe zapalenie skóry głowy, powinna być konsultacja dermatologiczna. Wyłącznie specjalista może postawić trafną diagnozę, wykluczyć inne ewentualne przyczyny zmian skórnych (m.in. łupież pstry), i w końcu dobrać skuteczną terapię.
A na czym dokładnie polega leczenie łojotokowego zapalenia skóry głowy? Terapia tego typu jest sprawą bardzo indywidualną i ściśle uzależnioną od danego przypadku klinicznego. Dobór leków uzależniony jest od rozmiaru objawów i ich nasilenia. Znaczący jest tu także wiek pacjenta i przyczyny choroby. Ogólnie rzecz ujmując, łojotokowe zapalenie skóry głowy leczy się dwutorowo.
Po pierwsze, lekarz przepisuje farmaceutyki o działaniu antybakteryjnym, antygrzybicznym i przeciwzapalnym. Mogą to być sterydy miejscowe lub antybiotyki. Ich zadaniem jest wygaszenie stanu zapalnego i/lub wyeliminowanie bakterii odpowiedzialnych za zaburzenie pracy gruczołów łojowych.
Po drugie, dermatolog zaleca pacjentowi stosowanie odpowiednich dermokosmetyków, które również działają antygrzybicznie i pomagają w gaszeniu ogniska choroby, ale co ważniejsze korzystnie wpływają na wyciszenie jej objawów. Mowa tu w głównej mierze o peelingach, płynach i szamponach wzbogaconych o dziegieć, siarkę czy selen.
Ponadto przy zapaleniu łojotokowym skóry głowy duże znaczenie ma także stosowanie preparatów uśmierzających świąd i pieczenie, które skutecznie ukoją podrażnioną skórę. Wśród tego typu kosmetyków poleca się produkty ze specjalnych linii do cery łojotokowej, jak na przykład Kerium DS Creme do skóry łojotokowej. Właściwa pielęgnacja i częsta higiena znacznie przyspieszają efekty terapii.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy to poważny problem nie tylko ze względu na estetykę. Jest to schorzenie pełne niekomfortowych objawów, które niestety mają charakter nawrotowy. Nawet, kiedy wydaje się, że zmiany chorobowe zostały wyleczone, może okazać się, że jedynie na pewien czas przeminęły i powrócą w najmniej oczekiwanym momencie. Dlatego też stała kontrola dermatologiczna i właściwa pielęgnacja skóry z ŁZS traktowane rutynowo to najlepsze wyjście dla osób borykających się z tym schorzeniem.